donderdag 5 april 2012

Vroeger was dat ook beter

Vroeger had ik nooit wat. Ja, misschien eens een keer verkouden of de griep. Pijnstillers waren dan zo ongeveer het zwaarste dat ik weleens nam. En als je dan wel eens een pijntje ergens voelde dan wuifde je dat weg, iedereen voelt weleens wat, daar ren je niet gelijk voor naar de dokter.

Nu is dat anders. Toen ik met zoveel pijn in mijn rug het ziekenhuis in ging, wisten ze niet hoe snel ze me aan de morfine moesten krijgen. 'Toe maar, neem maar, al die verhalen over dat morfine verslavend is, dat valt echt reuze mee'. Eerst zeg je nee, dan nog een keer, maar uiteindelijk geef je je over: nou vooruit dan maar, ik ben er nu toch.

En al die tijd dat ik plat moest liggen, werd ik dagelijks minimaal twee keer gecontroleerd op mijn bloeddruk, zuurstof in het bloed, hartslag en temperatuur. En de dagelijkse vragen: heeft u ergens pijn? Hoe is het met de stoelgang? Hier zijn uw medicijnen. Best een veilig gevoel. En als er iets was, hoefde ik maar op het knopje te drukken en dan stond er, meestal, binnen een kwartier iemand aan je bed.

Maar ja, nu ik weer thuis ben is er geen verpleegster die me in de gaten houdt. Niemand die elke 2 uur een kopje thee of koffie voor me neerzet (behalve als de mannen er zijn natuurlijk), geen controles elke 12 uur, geen knopje waar ik op kan drukken. Geen mensen die verstand hebben van zaken.

Gisteren voelde ik iets, dacht ik. Was ik  nou misselijk? Of voelde het alsof mijn keel werd dichtgeknepen? Noem je dit nou 'benauwd'? Of voelt dat niet zo? En mijn voeten voelen ook de hele tijd anders, raar. Of komt dat gewoon nog steeds omdat ik 5 weken niet heb gelopen? Doet mijn rug nu meer zeer, of doe ik teveel? En soms is het net of ik bibber, van binnen. En het lijkt wel of mijn hart af en toe harder klopt, of een hartslag overslaat..... komt het door de 3 bakken koffie die ik net op heb, of gaat het misschien niet goed met mijn hart? Of maak ik me te druk dat het niet goed zou gaan? Of probeer ik me te krampachtig niet te druk te maken over alles wat niet goed zou kunnen gaan???

WAAR IS DIE VERPLEEGSTER DIE ME GERUST KAN STELLEN?

Nee, ze is er niet, ik moet het weer zelf doen: vertrouwen op mijn lichaam, léren vertrouwen op mijn lichaam en mijn intuïtie (waar zit die ook al weer?). Niet elk steekje is iets, niet elk pijntje betekent iets en je hart klopt gewoon normaal, echt waar. Léren jezelf gerust te stellen, dat is dus ook een ding. Vroeger ging dat automatisch, nu niet meer (volgende week misschien toch maar een ECG'tje laten maken, gewoon voor de zekerheid, als ik er dan tóch ben).

4 opmerkingen:

  1. Ja lastig meis. Pfff....je voelt van alles en je weet niet meer of het echt iets is en waar het dan bij hoort. Echt heel erg vervelend. Weer leren vertrouwen op je lijf. Om je gerust te stellen, ik voel ook vaak wel eens wat, wat dan niks is (denk ik dan), steekjes of pijn scheuten in mijn rug, mijn nek, steek in mijn hoofd, hartkloppingen etc.... maar voor jou is dat toch even anders, met wat je allemaal hebt meegemaakt. Inderdaad voor de zekerheid laten ze maar een ECG maken, al is het maar om je gerust te stellen. Het is fijn om thuis te zijn, maar in het zkh had je alles bij de hand. Nou lieffie, spreek je snel. Hoop dat je je snel goed en pijntjes/benauwdheid/hartkloppingen/bibber VRIJ voelt. Xxx Tes

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey lief, Lijkt me inderdaad lastig. als je je eigen lijf al niet kunt vertrouwen, wat of wie dan wel? Maar luisteren kun je.. Dus luister naar je lijf. Ook al spreekt hij nu een nieuwe vreemde taal. Ook die taal ga je uiteindelijk begrijpen en spreken.. en bij twijfel.. Bel de dokter! Beter tien keer voor niets dan 1 noodzakelijk telefoontje niet gepleegd, toch? Ik kan niet zeggen dat ik weet hoe je je voelt maar een kleine inschatting durf ik wel te maken. Je zit in een lastig pakket! Maar ik heb het je al eens gezegd, Jij kan dit!LufYa!! xxx Tas

    BeantwoordenVerwijderen
  3. MMMM moeilijk maar toch op je gevoel af gaan als je het niet vertrouwd en bang bent dat het misschien wat is zou ik toch even een arts bellen deze kan je misschien wel gewoon via de telefoon gerust stellen en als hij het ook niet vertrouwd ff na laten kijken.

    ga op je eigen gevoel af

    Xxx Jacqueline

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lieve March,

    Als eerste ik zag je mail en hoe je me probeert te beschermen.
    Dat hoeft niet. Ik ben echt veel liever op de hoogte van hoe het met je gaat, hoe het ook gaat. Echt waar.
    En verder, hoe moeilijk ook probeer toch af te gaan op je eigen gevoel, desnoods probeer je even afleiding te zoeken maar als het blijft, vraag dan toch maar. Dat MAG ondanks dat je weer op jezelf moet leren vertrouwen. In een heel andere situatie geldt dat ook voor mij, om bevestiging vragen mag. En dat geldt absoluut ook voor jou, waarschijnlijk wordt dat in de loop van tijd wel anders/minder. Er zijn al zo veel onzekerheden. Elk klein dingetje dat uit de wereld geholpen kan, is er één. Succes.

    BeantwoordenVerwijderen