Beter

Mijn schoenen zijn al uit. Ik sta in het kamertje. Het kamertje is niet groot. De muren zijn wit. In het midden staat een massagetafel. Er ligt een grote handdoek op. Ik stap op het krukje dat er naast staat en ga op de tafel zitten. Dan ga ik voorzichtig liggen en doe mijn ogen dicht. Ik probeer me te ontspannen, dat is best lastig. De stem spreekt, een zachte vrouwenstem vraagt mij diep in te ademen door mijn neus en uit te ademen door mijn mond. Nog een keer, diep inademen, diep uitademen. Na een paar keer vraagt ze me mijn rechtervoet te ontspannen. Ik doe wat ze vraagt. Het is even wennen voor mij. Ik probeer niet te lachen. Dat kost even moeite maar het lukt. Ik haal nog eens diep adem. We gaan weer terug naar de voet, ontspannen. Vervolgens mijn kuiten, daarna mijn bovenbeen. Rustig blijven ademhalen. De stem spreekt zachtjes.
Mijn linkervoet ontspannen, mijn kuit, mijn bovenbeen. De stem gaat verder: ontspan je buik, voel je ademhaling, ontspan je borstkas. Laat je armen zwaar worden, laat ze hangen, laat ze los. Ontspan je gezicht, je kaak, ontspannen en rustig ademhalen. Voel je lijf zwaar worden. Het wordt even stil. Ik voel me ontspannen. De stem zegt dat ze nu gaat beginnen. Ik blijf rustig liggen. Probeer niet te denken. Ik ben in opperste staat van verwachting, zonder gehecht te zijn aan het resultaat. Dat heb ik ergens gelezen, dus ik probeer dat zo te ervaren.
Ik hou mijn ogen dicht maar ben eigenlijk wel benieuwd wat er boven me gebeurt. Ik weersta de verleiding te kijken. Ik voel warmte bij mijn hoofd, ik voel bewegingen boven me, ik hoor zachte stapjes, ik hoor ademen. Ik blijf rustig liggen en voel me geheel ontspannen. Ik voel een soort energie door mijn lijf stromen. Mijn ene hand wordt warm, de andere voelt koud. Daarna wordt de andere ook warm. Kleine spieren in mijn lijf bewegen. De tijd gaat snel. Minuten gaan voorbij en nog meer minuten. Ik raak de tijd kwijt. Dan vraagt ze me zachtjes om weer een beetje wakker te worden, mijn ogen te openen. Diep adem te halen. Spieren aan te spannen. De stem haalt me terug. Pas nu heb ik het gevoel echt even weg te zijn geweest. Een fijn gevoel. Totale ontspanning.

Ik ben geheald en de heling heeft plaatsgevonden op lichamelijk, geestelijk, spiritueel of emotioneel gebied. Of op elk niveau. Bijzonder.
Ik zucht van verlichting.
De artsen zullen versteld staan.
Ik ben eindelijk beter....

Reconnective Healing:
"Als je geluk hebt zal jouw genezing komen in de vorm, waar je op had gehoopt. Als je echt geluk hebt zal jouw genezing in een vorm komen, waarvan je niet had kunnen dromen. Een vorm, die het Universum voor jou in het bijzonder heeft bedoeld."
Dr. Eric Scott Pearl

Vulkaan

Ziek zijn is een ding. Omgaan met emoties is duidelijk een ander ding.

Op de meest onverwachte momenten komen gevoelens van frustraties los, barsten er bommen en wordt onderhuidse woede over de oneerlijkheid van het leven en deze ziekte afgereageerd op degene die je liefhebt.

Dat wil je niet. De situatie is al naar genoeg.

Je wilt alleen nog maar gezelligheid en liefde en leuke dingen doen. Je leven behoort vanaf nu alleen nog maar in het teken te staan van Enorm en Gigantisch Leuk om alle ellende te vergeten.
Zodat je straks kan zeggen dat je alles eruit hebt gehaald, dat je hebt genoten en dat je alles hebt gedaan wat je nog wilde.

Ruzies en stress dien je dus te allen tijde te vermijden, zonde van je tijd, zonde van je energie. Voegt ook niets toe aan je leven.
Dus zijn we vrolijk, positief, gezellig, doen leuke dingen en proberen ons imperfecte leventje een klein beetje minder imperfect en een klein beetje leuker te maken.

Maar onder de opppervlakte van Enorm en Gigantisch Leuk suddert het, sluimert het, broeit het, langzaam en zachtjes. En dan af en toe op de meest onverwachte momenten, als je het niet wilt maar het ook niet tegen kan houden en als niemand het ziet aankomen, inclusief jezelf, stromen alle negatieve gevoelens van ellende, verdriet en pijn eruit in verkeerde woorden als een dikke lavabrij uit een uitgebarsten vulkaan.