Van de week wilden de kinderen weer eens in het grote bed slapen. 'Het grote bed', een term die we vroeger gebruikten als ze bij ons in bed mochten liggen. Ze konden dan bijvoorbeeld niet goed in slaap komen, waren niet lekker of vonden het gewoon leuk. Voor hun was dat een feestje, gezellig even bij papa en mama, even kletsen over school, over vriendjes, dingen die ze meemaakten, even lachen en dan heerlijk inslapen. Voor ons was het ook leuk, we hadden de leukste gesprekjes samen, die je anders nooit hoorde en die je zelfs niet aan de keukentafel had. Ze probeerden namelijk die gesprekken zo lang mogelijk te rekken zodat ze nog niet hoefden te slapen, daardoor vertelden ze een heleboel. Heerlijk. En als beloning had je dan twee, heerlijk als roosjes slapende, kinderen naast je liggen.
Maar de laatste jaren slapen ze vaak bij elkaar en zijn ze natuurlijk ook veel te groot geworden om bij ons te liggen. Is nog wel eens gebeurd, maar dan lag ik uiteindelijk zelf nog op een randje van 15 cm of ik dook in het bed van Melle of Nino, ook niet helemaal de bedoeling natuurlijk.
Het laatste jaar is het er helemaal niet meer van gekomen door mijn rugpijn en doordat ik vaak het bed in zitstand moest zetten. Toch hebben we het gemist en de kinderen ook. En daarom vroegen ze ernaar. Dus mochten ze omstebeurt bij ons slapen. Even een momentje een op een met ieder. En ik genoot weer van de verborgen verhalen over school, vrienden en vriendinnetjes, persoonlijke gesprekjes over onze situatie. Een momentje waarin ze hun hart kunnen luchten, een moment om samen te delen, een herinnering te maken, een herinnering voor later, leuke gesprekjes in bed, om nooit meer te vergeten!
Hoe groot ze ook zijn, ik ben er trots op dat ze dat doen en en het nu nog misschien af en toe willen, dit soort momenten wil ik nog even niet missen met mijn kanjers.
Het zal niet meer voor lang zijn maar ik geniet er nu dubbel en dwars van, een kletskwartiertje met mama en dan lekker inslapen, daar kan ik echt van genieten!
Sterke Marcha, wat fijn dat je toch nog zo een oplossing gevonden hebt, om af en toe met 1 van je kids bij elkaar te zijn, en om die fijne momenten van vroeger weer te beleven.
BeantwoordenVerwijderenNiet alleen voor jou, maar ook voor hun heel belangrijk, want dat blijven dan ook momenten waarop ze met liefde naar hun moeder terug kunnen en zullen kijken.Hopelijk duurt dat nog heel lang. Jacq. zei net, dat ze jouw stukje gelezen had, en dat ze er ontroerd door was, en dat is goed, want jouw manier van schrijven ontroert mensen. En ze zei ook, dat ze ook jouw positiviteit zo bewondert, net als ik. En, zoals George zei, als je ooit een boekje maakt, ik ben zeker iemand die dat zal kopen. Zo kun je ook denken aan een artikel voor Libelle of de Margriet, want eigenlijk zouden meer mensen empathie voor elkaar moeten hebben, en niet alleen maar als ze erg ziek zijn, maar ook gewoon in het dagelijkse leven.
Zo denk ik er n.l. over.
Liefs en sterkte met alle bijwerkingen e.d.
Lieve Marcha, kippenvel weer terwijl ik dit verhaal lees. Wat zo vanzelfsprekend is,kan zomaar verdwijnen.. Geniet er lekker van want juist die grote knullen kunnen dit lang koesteren. En voor jou ook natuurlijk fijn om te horen wat er bij ze leeft.
BeantwoordenVerwijderenDie kleine knusse momenten dus zo lang mogelijk doen.. Veel positieve energie voor jou van ons.
ahhhhhh....zo leuk en lief; die grote, maar toch ook kleine, stoere jongens! Ik zie het helemaal voor me.
BeantwoordenVerwijderenLekker van genieten zo lang ze het nog willen. Groetjes, Ina
PS: ik moest je vooral de groetjes en een knuffel doen van mijn broer Bas en je heel veel sterkte wensen.
Super mooi geschreven weer meis. Heel mooi. Dat die grote jongens nog maar lang bij jullie in bed willen kruipen. Het zijn schatten. Dikke knuff Tess
BeantwoordenVerwijderen