Ik had kaartjes gewonnen voor de film Jackie. En ik win zelden wat, want ik doe nooit ergens aan mee. Dus helemaal leuk, dacht ik, ik heb wel zin in een uitje. De brief met de activeringscode kwam in de la te liggen. En op die brief kwamen weer andere dingen te liggen. Tot ik ineens na 2 weken bedacht dat die brief er nog lag. En ja hoor, de datum om de code te activeren was al inmiddels dus al 5 dagen verstreken..... shit, balen, daar gingen mijn kaartjes, daar ging mijn uitje waar ik op dit moment zo aan toe was.
De tranen sprongen in mijn ogen. Ik voelde een ongekend groot en waarschijnlijk enorm misplaatst verdriet in me opkomen. Ik was gewoon van slag en kon er niks aan doen. Ik wilde die kaartjes gewoon zo graag. Uit principe en omdat ik er recht op had en omdat ik er zo aan toe was. Er kwam een gevoel in me naar boven, een soort oergevoel: ik moest en zou die kaartjes hebben. Hoe dan ook, dacht ik. Dus ik belde...
De mevrouw vraagt naar mijn naam, adres en activeringscode. Ik wacht...
Nu komt het, denk ik. Ze gaat zeggen dat ik te laat ben. Ik bereid me opeens geestelijk voor op een heel zielig verhaal. Dat ik ziek ben, en chemo krijg en me zo had verheugd op iets leuks. Of maak ik dan misbruik van de situatie? Is dat gemeen? Ik weet even niet of ik dat wel kan maken. Ik twijfel, kan ik dat wel zeggen? De verleiding is groot. Hoe moet ik haar anders duidelijk maken dat het voor mij heel belangrijk is, op dit moment. Juist op dit moment. Dat ik er zo blij mee was. En dat ik er zo graag naar toe ga. Ik twijfel nog steeds, wat heeft zij voor boodschap aan mijn situatie, ze is gewoon de telefoniste die het oordeel gaat vellen, die de beslissing gaat nemen, wat ik haar ook vertel natuurlijk. Er zijn gewoon regels voor en te laat is waarschijnlijk gewoon te laat. Wat je situatie ook is. Ik voel de teleurstelling al opkomen en vrees dat ik me er bij neer moet leggen.
Ik wacht af. Wachten duurt lang en ik ijsbeer door de kamer.
Dan komt ze terug: 'Mevrouw, ik ga het helemaal voor u in orde maken hoor, de kaartjes komen alsnog uw kant op!'
'Oooh dank u'. Opluchting. 'U heeft mijn hele dag goed gemaakt'. Ze heeft er geen idee van, en dat is maar goed ook!
Het viel me op, nadat je donderdag zo'n rot dag gehad had, en vrijdag weer chemo, dat je dan toch weer de energie bij jezelf vindt, om achter die kaartjes te gaan en dat het nog lukt ook.
BeantwoordenVerwijderenHardstikke goed. Ik heb geleerd, dat je zelfs in situaties, waaraan je weinig kunt doen, toch dingen moet proberen, zoals jij nu hebt gedaan, en dat je het beste eerlijk kunt zijn, want daar bereik je uiteindelijk het meeste mee.
Ik weet niet wanneer je gaat naar die film, maar ik wens je in ieder geval veel plezier ermee. En je dag is al goed, nu de film nog.
Sterkte.
Geluk zit 'm soms in kleine dingen! Het is je ws dubbel en dwars gegund Marcha!
BeantwoordenVerwijderenGeniet van de film.
Groetjes Esther
Je had gerust het chemoverhaal kunnen doen. Er zijn zoveel mensen op de wereld die gebruik maken van ellende, ook wanneeer ze niet ellendig zijn, dat wanneer je in jouw situatie zit je dat had kunnen zeggen. Je hebt het verdient de kaartjes. Ik ben benieuwd naar de film.
BeantwoordenVerwijderen