Op mijn werk ben ik naast management secretaresse ook projectmedewerkster en een van mijn taken is het (meehelpen) organiseren van diverse projecten om techniek onder jongeren te promoten. Erg leuk en afwisselen werk. Ons grootste project, tot nu toe mijn grootste project, is de jaarlijks terugkerende Week van de Techniek Flevoland, waarbij ongeveer 1600 leerlingen van groep 8 deelnemen aan diverse doe-activiteiten op het gebied van techniek. Met het uitnodigen van de basisscholen, regelen van de workshops, contacten onderhouden met de deelnemende bedrijven, het organiseren van het busvervoer, de catering, de opening, de groepsindeling en alles wat er nog meer bij komt kijken, zijn we altijd een aantal maanden intensief bezig. Eind november hebben mijn collega en ik weer een geslaagde week kunnen neerzetten. Een beetje mijn kindje, mijn trots, de afgelopen jaren. Zwaar maar altijd mooi om te doen.
Maar het grootste project van mijn leven, het regelen van mijn einde, krijg ik maar niet georganiseerd. Ik heb er geen draaiboek voor. Wel allerlei vage ideeën maar geen concrete plannen, flarden van gedachten erover maar geen idee waar te beginnen. Gebrek aan ervaring, zeg maar!
Tips, hulp, ideeën? Brainstormen met familie, vrienden, vriendinnen, lotgenoten? Hoe doen anderen dat? Zelf een praatgroep oprichten? Misschien bestaan ze wel maar ik heb ze nog niet gevonden. Ook hierin voel ik me soms verloren in de wereld tussen de mensen, de langer-levenden, die hier nog niet mee bezig hoeven te zijn. Die dit nog even uit kunnen stellen. Even niet aan hoeven te denken.
Alles blijft maar hangen in mijn hoofd, de uitvaart, de locatie, de muziek, de invulling van mijn laatste stukje leven, foto's, filmpjes. Wat zijn de mogelijkheden? Oneindig veel maar waar begin je? Het is natuurlijk niet bepaald een leuk onderwerp om onder de koffie of bij een gezellig samenzijn te bespreken met vrienden/familie, maar misschien toch wel eens noodzakelijk. Voor iedereen, denk ik, ook best lastig om over te beginnen. Ik sta er nu wel open voor, eerst misschien niet, maar zolang ik geen concrete handvatten heb, geen stappenplan, geen draaiboek en zolang ik er niks mee doe, lig ik er regelmatig 's nachts wakker van, kan ik niet ophouden met denken maar kom ik ook geen stap verder.
Ja, ik ga de komende tijd maar eens aan mijn grootste project aller tijden werken. Gewoon, voor de zekerheid. Gewoon, omdat het moet. En gewoon, omdat het nu nog kan!
Ik heb geen ervaring met doodgaan en het regelen ervan en ik ben van plan om 't maar 1 keer te doen, maar dan moet 't wel goed zijn!
PS: Ik wil iedereen bedanken die op welke manier dan ook wel eens of meer dan eens heeft gereageerd of reageert op mijn blogs. Ik waardeer dit altijd enorm! Reacties zijn altijd welkom!
Lieve Marcha, ik heb er ook wel eens aan gedacht! Heel kort, want zodra ik er echt over na moet denken krijg ik een raar gevoel in mijn maag! Ik wil er nog niet aan om zaken op te schrijven, maar roep regelmatig bij een mooi nummer op de radio " Oh jongens, die wil ik op mijn begrafenis"! Niemand die er iets mee doet, want misschien nog ver weg (hoop ik!). Ik denk dat het je heel veel rust geeft als je voor jezelf opschrijft wat jij wil, daarbij niet moet denken aan wat mogelijk is, maar wat jouw wensen zijn! Bewaar het ergens en pas het aan indien nodig. Misschien, als je er druk mee bezig bent, er iemand vanzelf komt vragen wat je aan het doen bent en kun je het bespreekbaar maken!
BeantwoordenVerwijderenIn mijn omgeving heb ik al een paar keer gezien dat alle wensen pas echt concreet werden als de tijd echt ging dringen! Gelukkig is dat bij jou nog niet het geval en ik hoop dat dat nog heeeeel lang zo blijft!!! Sterkte weer en als ik kan helpen dan hoor ik graag! Liefs
Lieve Marcha,
BeantwoordenVerwijderenHet is ook heel erg moeilijk en emotioneel om dat laatste draaiboek op te zetten. De ene dag denk je zo en de andere dag wil je het weer anders.
Sjoerd en ik hebben juist op dagen dat de dood niet dichtbij voelde een aantal praktische zaken besproken.
Zoals een adressenlijst opzetten voor de kaarten.
Deze heb je snel nodig na het overlijden en ik vond het fijn dat Sjoerd zelf aan gegeven had wie wel of niet een kaart moest krijgen. Voor mij was het prettig dat die lijst al klaar was, want na het overlijden was ik zo overmand door verdriet dat ik niet meer helder kon nadenken en zeker niet nog de juiste adressen had kunnen kiezen.
Keuze begraven of cremeren. Naast je persoonlijke voorkeur, kan de behoefte van de nabestaanden ook een grote rol spelen in deze keuze. Begraven geeft een vast plekje om naar toe te gaan. Maar moet wel onderhouden worden en jaarlijks voor betaald worden.
Wij hadden gekozen voor cremeren. Ik heb er voor gekozen om een beetje as in een glaswerkje te laten verwerken wat ik als kunstwerkje bij zijn foto kan neerzetten.
Regels uitzoeken m.b.t. euthanasiewet en gesprek met huisarts hierover.
Dit is uiteraard ook heel persoonlijk. Het is wel belangrijk dat als je een euthanasieverklaring wil, je dit vroegtijdig regelt. Je kan dit jaren van te voren opstellen en dan 1x per jaar "verlengt" d.m.v. ondertekening als teken dat je er nog steeds achter staat.
Van deze 3 punten vond ik het fijn dat we dit ruim van te voren samen besproken en geregeld hadden.
Keuzes in details zoals locatie, muziek, tekst, kleding (lange mouwen!) etc. komen op een gegeven moment ook wel.
Mijn persoonlijke behoefte na het overlijden van Sjoerd, was om mooie en leuke foto's van Sjoerd op te laten hangen bij het condoleanceregister. Mijn gedachte daarbij was, herinner hem uit gelukkige tijden. Ik had dat halsoverkop moeten regelen, maar ik was blij dat ik dat gedaan had en veel mensen hebben daar heel erg positief op gereageerd. Zelfs het uitvaartcentrum vond dat zo'n goed idee, dat ze het als mogelijkheid gaan aanbieden.
Marcha, dit klinkt allemaal heel "zakelijk" en voor een deel is dat denk ik ook zo. Maar het regelen van bepaalde dingen wil niet zeggen dat de dood al voor de deur staat!! Het zijn punten die iedereen zou kunnen regelen ook al word je 110, maar het geeft wel een stukje rust, gewoon voor de zekerheid.
Lieve Marcha, het is nog lang niet zo ver!! En door die afstand is het misschien iets gemakkelijker om er nu al rustig over te brainstormen en een aantal praktische zaken op te pakken. Ja, het is emotioneel maar als de dood dichterbij is, is het nog emotioneler en nog veel moeilijker.
Liefs
Lieve Marcha,
BeantwoordenVerwijderenAls lotgenote die dit jaar 10 jaar met Kahler leeft (op papier een prognose kreeg van 7 à 10 jaar, .... "Joepie , ik ben er nog") was ik net na de diagnose niet gerust en kon me niet overgeven aan de behandelingen als ik niet één en ander had geregeld. Toen heb ik mijn testament geregeld en een euthanasiedocument bij de notaris (dat ondertussen al niet meer geldig is en waarvan ik nu weet dat je ook heel andere documenten kan regelen , dus dat ga ik ook eens moeten herzien). Doorheen die 10 jaar ben ik naar 2 themanamiddagen bij de Vlaamse Liga tegen Kanker geweest, laatst in samenwerking met Leif vzw en heb daar veel bijgeleerd. Via de ziekenfondsverzekering ging ik ook naar een namiddag waar een begrafenisondernemer kwam spreken. Leerde dat je eigenlijk alles zelf kan regelen, enkel niet het lijkvervoer. Mijn crematiedocument had ik al 21 jaar eerder geregeld toen ik 20 was (nadat mij ma overleden was 3 jaar eerder). Allerlei documenten regelen, dat is mogelijk, maar omgaan met de dood van je naasten is nog totaal iets anders dan je eigen dood goed onder ogen zien. Doorheen mijn behandelingen had ik nood aan meer spiritualiteit zonder dat ik kon benoemen wat ik dan juist bedoelde. Ondertussen is dat allemaal ingevuld o.a. door lectuur van boeken van Carlo Leget en Rachel Naomi Remen en alles van Etty Hillesum en mindfulness van Edel Maex en nog zovele andere dingen. Enfin, je doorloopt een heel proces en bij mij was dat allemaal heel rustgevend. Ik ben geen angstig persoon van nature, heb al één en ander te verwerken gehad in mijn omgeving (overlijdens en zware ziektes bij familie en vriendinnen) en dat leert je ook relativeren. Mijn glas is nog altijd halfvol ipv halfleeg. Heb ik al mijn eigen begrafenis geregeld ? Nee, zelfs na alle info verzameld te hebben. Hier in België regelen wellicht weinig mensen dat zelf en laten ze veel keuzes over aan hun nabestaanden. Niet kiezen om dat te doen is ook een keuze. Elk vindt daarin wel zijn/ haar weg. Ik wens jou alvast véél succes met je eigen draaiboek en geef je een aantal links naar sites mee die ik van belang vond : http://www.tegenkanker.be/home
http://www.leif.be/nl/vragen-en-antwoorden/praktische-gids.html
http://www.inmemoriam.be/nl/nuttige-informatie/interessante-links/
http://www.e-webshops.be/webshop/products/B033485
http://www.bol.com/nl/p/leven-aan-de-grens/1001004011299216/
(Jouw blog zet me nu ook weer aan om er wat verder mee bezig te zijn en eens alles weer op een rijtje te zetten en misschien weer één en ander nog meer te regelen. Soms heb ik een duwtje in de rug nodig, want ben nogal een sloddervos ;-)) Alle liefs en nog héél veel echte LEVENstijd gewenst ! Van harte, Lut
P.S. Heb je blog nu en dan gelezen, maar vond de reactiemogelijkheid niet. Al een paar keer een reactie proberen plaatsen die telkens mislukte. Nu lijkt het wel gelukt. Wou je nog danken voor je eerlijke openheid. En voor je mooie Kerstboomwensen ! Als we die allemaal waarmaken hebben we een mooi 2014 gehad ! (@Bregina : ook dank voor de goeie tips ! Ze zijn heel bruikbaar) Liefs, Lut
BeantwoordenVerwijderenNog een beetje gegoogled Marcha en ontdekte o.a. deze mooie site : http://www.1001lichtjes.nl/page/voor-wie
BeantwoordenVerwijderenBeste Marcha,
BeantwoordenVerwijderenIn je laatste blogs stel je zowel praktische als zeer indringende vragen over leven en dood. Eigenlijk zou deze discussie in een discussiegroep (Kanker.nl) of op een forum (http://www.cmwp.nl/forum/) gevoerd moeten worden. Dan is het makkelijker voor anderen om aan te haken en blijft de informatie bewaard. Zou je daar eventueel aan willen meewerken?
Al een paar keer heb ik geprobeerd een reactie te sturen, maar dat gaat steeds mis. Nu probeer ik het maar eens met de optie "anoniem".
Rijkjan Sikkel / rjsikkel@mac.com
Mijn leven is mooi dankzij jou, Mein Helfer. Heer Jezus in mijn leven als een kaarslicht in de duisternis. Je liet me de betekenis van geloof zien met je woorden. Ik weet dat zelfs toen ik de hele dag huilde nadenkend over hoe te herstellen, je niet sliep, je was me dierbaar. Ik nam contact op met het kruidencentrum Dr. Itua, die in West-Afrika woonde. Een vriend van mij hier in Hamburg komt ook uit Afrika. Ze vertelde me over Afrikaanse kruiden, maar ik was nerveus. Ik ben erg bang als het gaat om Afrika omdat ik veel vreselijke dingen over hen heb gehoord vanwege mijn christendom. god voor richting, neem een moedige stap en neem contact met hem op in de e-mail en ga dan naar WhatsApp, hij vroeg of ik voor behandeling kon komen of ik wilde een levering, ik zei hem dat ik hem wilde weten Ik koop een ticket in 2 manieren om naar Afrika te gaan Om Dr. Itua te ontmoeten, ging ik daar heen en ik was sprakeloos van de mensen die ik daar zag. Patent, zieke mensen. Itua is een god die naar de wereld is gestuurd, ik heb mijn voorganger verteld over wat ik aan het doen ben, dominee Bill Scheer. We hebben een echte strijd prachtig met Spirit en Flesh. Aanbidding diezelfde avond. Hij bad voor me en vroeg me om te leiden. Ik bracht 2 weken en 2 dagen door in Afrika bij Dr. Itua Herbal Home. Na de behandeling vroeg hij me om zijn verpleegster te ontmoeten voor de HIV-test toen ik het deed. Het was negatief, ik vroeg mijn vriend om me naar een ander nabijgelegen ziekenhuis te brengen toen ik aankwam, het was negatief. Ik was overweldigd door het resultaat, maar gelukkig vanbinnen. We gingen met Dr. Itua, ik dank hem maar ik leg uit dat ik niet genoeg heb om hem mijn waardering te tonen, dat hij mijn situatie begrijpt, maar ik beloof dat hij zal getuigen over zijn goede werk. Goddank voor mijn lieve vriendin, Emma, ik weet dat ik dit nu zou kunnen lezen, ik wil je bedanken. En veel dank aan Dr. Itua Herbal Center. Hij gaf me zijn kalender die ik in mijn huis op mijn muur legde. Dr. Itua kan ook de volgende ziekten genezen ... Kanker, HIV, Herpes, Hepatitis B, Inflammatoire Lever, Diabetis, Blaaskanker, Darmkanker, Borstkanker, Nierkanker, Leukemie, Lun, Fribroid, Onvruchtbaarheid, Ziekte van Parkinson, Inflammatory darmziekte, fibromyalgie, herstel je ex. U kunt contact met hem opnemen per e-mail of whatsapp, @ .. drituaherbalcenter@gmail.com, telefoonnummer ... + 2348149277967 .. Hij is een goede dokter, praat vriendelijk met hem. Ik weet zeker dat hij ook naar je zal luisteren.
BeantwoordenVerwijderenIk had nooit gedacht dat ik ooit weer van mijn herpes zou genezen, ik heb sinds juli vorig jaar herpes, tot ik op een dag op internet op zoek ga naar iemand die een getuigenis aflegt over hoe Dr. Ogala hem helpt zijn herpes te genezen met zijn natuurlijke kruidengeneeskunde, ik was zo verrast toen ik de getuigenis zag, en ik moet ook contact opnemen met de kruidendokter (Dr Ogala) via zijn e-mail die de dame aanraadde aan iedereen die ook hulp nodig zou kunnen hebben. Ik ben deze man van harte dankbaar omdat hij mijn gezondheid heeft hersteld en mij weer een gelukkig mens heeft gemaakt. Iedereen die mogelijk met hetzelfde probleem wordt geconfronteerd, dient vriendelijk contact op te nemen met Dr Ogala via e-mail: ogalasolutiontemple@gmail.com of WhatsApp +2349123794867
BeantwoordenVerwijderen