2013

Ja, ja, ik ben er nog hoor. Het heeft even geduurd, maar ik had even een time-out nodig.

Mijn waardes zijn nog steeds stabiel gebleven. Eigenlijk al het hele jaar en als ik daarop terug kijk, is dat natuurlijk heel mooi. Als je dat nou eens van te voren zou weten!
Maar omdat je dat niet weet, heb je toch elke 4 weken die onzekerheid gehad hoe hoog of hoe laag de waarde is, elke 4 weken 2x de rit naar het ziekenhuis gemaakt. De ene week voor het bloedprikken, de week erop voor de uitslag en de APD. Elke keer weer in spanning hoe het zal zijn. Maar toch mag ik daar niet over klagen. Want dat het ook anders kan, besef ik maar al te goed. Dit jaar zijn helaas maar liefst 5 bloggenoten overleden en dat raakt je altijd diep en is heel confronterend. Zij hebben slechts tussen de 3 en 10 jaar met de ziekte geleefd. Dagelijks heb ik met hen meegeleefd en leef ik mee met allen die met deze rotziekte te maken hebben en dit ook vaak in mooie toch ook positieve blogs weten te verwoorden.

Ja, ik heb toch nog wat lichtpuntjes gevonden van dit jaar. We hebben een mooie vakantie gehad eind april in Turkije en we hebben een prachtige zomer gehad en veel gevaren. Dat zijn zeker mooie herinneringen om op terug te kijken.

Maar verder vond ik 2013 ook een rotjaar met veel nare dingen voor dierbaren om ons heen.
Wiely die z'n vader heeft verloren/ik mijn schoonvader en in onze omgeving mensen die ook een naaste hebben verloren, mensen met flinke financiële tegenslagen, serieuze relationele problemen, ernstige ziektes. Nee, als ik zo om me heen kijk, was er veel ellende in 2013.

De zomer was voorbij en voor ons lag het donkere gat van de winter met weinig leuks in het vooruitzicht. Wiely die in een dip terecht kwam, daardoor spanningen in onze relatie en ik ook niet lekker in mijn vel. Ook financieel hebben we een stap terug moeten doen. Al met al dingen die het niet makkelijker maken om positief te blijven, hoe graag je dat ook wilt.

Inmiddels ben ik over een maand al weer 2 jaar verder na de diagnose. Wat is dat achteraf snel gegaan. Gewoon eng om bij stil te staan. Het lijkt wel of de zandloper steeds sneller leegloopt.
Het eerste jaar stond volledig in het teken van heftige behandelingen, ziek zijn en was enorm zwaar.
Het tweede jaar stond voor mij in het teken van zo snel mogelijk mijn oude leven weer oppakken en doen wat ik altijd deed. Dat was voor mij belangrijk en een graadmeter van wat ik nog kon.
Het derde jaar, dus komend jaar, wordt een jaar van bezinning. Want dat er toch veel veranderd is dat is duidelijk en dat ik niet alles meer kan wat ik kon, dat moet ik helaas toegeven. Ik ben veel sneller moe en conditioneel ben ik behoorlijk achteruitgegaan. Ik moet goed kijken wat ik wel aankan en beter naar mijn lijf en gevoel luisteren. Dat heb ik hiervoor nooit hoeven doen, dus dat is best lastig. Daarbij wil ik goed overdenken wat ik (nog) wil en niet alleen bezig zijn met wat ik moet. Even pas op de plaats en opnieuw beginnen en mezelf weer terug vinden. Het blijft moeilijk om je grenzen aan te geven, zelfs om ze te vinden. En ik ga er makkelijk overheen. Door mijn gewone dagelijkse leven en werk weer snel op te pakken, ben ik mijn lijf en gevoel weer eens voorbij gelopen. Mezelf druk en bezig houden, zodat ik niet hoef na te denken, dat kan ik goed. Sterk zijn en dat masker maar ophouden.  Maar dat hou je niet vol en je schiet er niks mee op, dus nu even niet meer. Gevolg: moe, moe en nog eens moe. En dat spanningen in je relatie daar niet bij helpen moge duidelijk zijn. Gelukkig gaat dat weer de goede kant op en ik hoop dat 2014 een positiever jaar wordt waarin ik de tijd en rust kan vinden om na te denken, om te voelen wat ik voel (lichamelijk en geestelijk) en om te doen wat ik wil voor mezelf en met de mensen om me heen. Bezig zijn met wat echt belangrijk is.
Want juist in de moeilijke tijden leer je familie en vrienden kennen, mensen die voor je klaarstaan en je steunen als het nodig is. Dat is fijn en ook heel veel waard. Het sleept je er doorheen en ik ben ook heel dankbaar dat deze mensen deel uitmaken van mijn leven.

We gaan dus wel met gemengde gevoelens de feestdagen in, maar proberen er toch gewoon wat gezelligs van te maken. Ik stuur geen kerstkaarten maar wil iedereen het beste en vooral een gezond(er) 2014 wensen met deze wensenkerstboom:

Als laatste nog 2 wijze spreuken:

Note to you:

There will be many chapters in your life.

Don't get lost in the one you're in now!

Note to myself:

I am doing the best I can with what I have in this moment.

And that is all I can expect of anyone,

including me!